6 februari 2020

De eerste twee weken met mijn pouch. Waarschuwing: intieme details!

Op SOS Colitis kon je al lezen over de operatie waarbij mijn dikke darm werd verwijderd en de hersteloperatie waarbij mijn stoma werd weggehaald en er een pouch werd aangelegd. 

Ik deelde mijn ervaring als stomapatiënt en vertelde waarom ik ervoor koos om mijn stoma langer te behouden. In dit artikel doe ik een terugblik twee weken na de hersteloperatie.

Dit is voor mij een erg intieme ervaring maar ik wil hem met jullie delen omdat ik hoop anderen hiermee te steunen en tips te kunnen aanreiken.

Twee weken na de hersteloperatie 

Bij het ontslag in UZ Leuven zei de chirurg me dat de komende drie weken een hel zouden worden, met constante diarree, maar daarna zou het beteren. Aan die woorden trok ik me op want het zou maar voor even zijn, een tijdelijke fase. 

Hoe goed ik ook wist dat deze fase tijdelijk was, deze periode was echt een hel. Naast de constante diarree had ik ook last van bilkrampen. Inderdaad, je leest het goed. Hetzelfde gevoel als een kramp in bijvoorbeeld je kuit maar dan in je bil en er is geen controle over te krijgen! Ik zocht naar manieren om de pijn van de krampen op te vangen. Daarbij ontdekte ik dat met lokale warmte (van bijvoorbeeld een kersenpitkussen) de pijn wat kon verlicht worden.

'Het kleinste kamertje van het huis' werd mijn tweede thuis

Er zijn momenten dat ik naar toilet ging en gewoon terug naar de zetel kon wandelen. Maar er zijn ook momenten dat ik ondersteuning nodig had of dat ik moest gedragen worden van het toilet tot aan de zetel. Ik kon op zulke machteloze momenten heel teleurgesteld zijn in mijn eigen lichaam.

Een ander gevolg van de operatie was de pijn aan mijn achterwerk, veroorzaakt door de zure en frequente ontlasting. Soms leek het in brand te staan of open te liggen of leek "de uitgang"  te klein voor alle ontlasting die er moest passeren.

En jeuk, heel veel jeuk op die plaats... Krabben is niet echt een optie aangezien de jeuk zich vooral manifesteert aan het inwendige deel van de anus. De jeuk is een bewijs van genezing dus op zich een goed teken wat de pijn wat verlichtte. Op doktersadvies mocht ik een anti-histaminicum (=allergiepil) nemen als de jeuk te erg werd. Dit hielp gelukkig goed.

Wat voor mij echt heeft geholpen om deze post-operatieve kwaaltjes op te vangen is de afwisseling tussen warmte en koude op mijn achterwerk, te starten met zitten op een kersenpitkussen en nadien een coldpack leggen op de plaatsen die pijnlijk aanvoelen.

Ziezo, nu weten jullie al de gênante details van mijn eerste weken met een pouch. Een boodschap voor alle Crohn en colitis patiënten, weet dat deze periode tijdelijk is!